Historia młyna usytuowanego nad rzeką Wełną wywodzi się od osady rudników i kuźnicy wodnej znajdującej się na miejscu obecnego budynku młyna. Obiekt wymieniony był już w 1280 roku jako: Minera ferri – Rudny Młyn. Nie zachowały się żadne informacje ani dokumenty opisujące poprzedni kształt i formę budynku. Pewnym jest natomiast, że ujęcie wodne na którym zlokalizowany jest młyn nie uległo zmianie od 1510 roku. W roku 1510 powstał pierwszy młyn w Rudzie, który zastąpił kuźnicę wodną wykorzystywaną wcześniej do obróbki wydobywanej i przetwarzanej w tym miejscu rudy żelaza. Eksploatacji złóż Rudy zaprzestano w 1500 roku, z uwagi na wyczepianie surowca. Wokół młyna do dziś można odnaleźć wiele śladów po dawnej obróbce żelaza.
Obecny kształt budynku młyna jest wynikiem odbudowy która trwała w okresie II wojny światowej. Na początku wojny młyn (będący własnością niemiecką) został spalony przez polskie bojówki. W czasie niemieckiej okupacji rozpoczęto odbudowę młyna która prawdopodobnie została zakończona dopiero w 1945 roku. Zachowana dokumentacja elementów wyposażenia pochodzi z roku 1941. W czasach swej świetności młyn w Rudzie był obiektem wyjątkowo nowoczesnym. Młyn korzystał z dwóch źródeł napędu – wodnego i parowego, przy czym turbina wodna typu Francisca posiadała moc zaledwie 17KM pozostałe ponad 30KM dostarczała maszyna parowa. W roku 1953 młyn, ze względów ekonomicznych, został „zracjonalizowany” na napęd elektryczny. Obecnie cały młyn napędzany jest jednym silnikiem elektrycznym o mocy 40KW. Moc przerobowa młyna została określona na 10,5 tony ziarna w czasie 24 godzin.Rodzina Piątkowskich rozpoczęła eksploatację młyna w 1994r. Początkowo jako typowy zakład młynarski, z biegiem czasu przekształcając go w Gospodarstwo Agroturystyczne Młyn – Ruda.
